Cuma, Temmuz 09, 2010

Sonlara doğru

35. hafta bitmek üzere. Zaman sanki çok yavaş akıyor. Kendimi aylardır, yıllardır hamileymişim gibi hissediyorum. Artık bir an önce 40 haftanın dolmasını ve minik bebeğimizi kucaklayıp koklamayı istiyorum.

Geçen hafta Mustela marka bebek kozmetikleri de alınıp çantaya kondu, herşey tamam. Tek eklemek istediğim bir adet daha yeni doğan tulumu. Ama bir türlü çıkıp da gezemedim.

Eşimin babaannesini hastaneye yatırdılar. Yoğunbakımda, komada. Ne olacağı, komadan çıkıp çıkamayacağı, ne kadar orada kalacağı belirsiz. Moralimi bozmamaya çalışsam da babaanneyi kaybetme düşüncesi, ismini halen netleştirmemiş olduğumuz bebeğimizin doğuşunun sevincini doya doya yaşayamama ihtimali canımı sıkıyor. Yaşanan herşeyin bir sebebi vardır, her şerde bir hayır vardır diyerek bekliyoruz bakalım...

İşyerinde son 2 haftam. Hamilelik gittikçe ağırlaşıyor, fazla ayakta duramıyorum, nefesim kesiliyor ama otururken bir sıkıntı hissetmiyorum. O nedenle günlerimi genellikle masabaşında geçiriyorum. Erken izne çıkıp evde oturmamın da bir anlamı yok, zira evde tek başıma daha çok bunalıyorum, yapacak birşeyler çıkartıp daha çok yoruluyorum, yatamiyorum.
Gece uykularında da henüz bir problem yok, kafamın altında iki yastık ve bacakların arasında da bir yastıkla gayet rahat uyuyorum.


Sonradan edit: Babaanneyi 10 Temmuz 2010 cumartesi günü kaybettik.

3 yorum:

derin sevil bodur dedi ki...

hey sen kimsin!!!!!!

CHROMA dedi ki...

8 aylık hamile olduğu için Sonisphere gidemeyen, big 4'u, Manowar'ı, Rammstein'i izleyemeyen bir kişiyim...

Adsız dedi ki...

merhaba dökme demir tencere ve tavaları dökme demir tava linkinden satın alabilirsiniz.