Çarşamba, Ekim 10, 2007

.....


Bakmayın onların öyle boyları kadar silahlarla afilli pozlar verdiklerine…Annelerine gönderdikleri resimlerde arkalarına karlı dağaları alıp mağrur mağrur baktıklarına kanmayın… Çocukluğa hakkın yoksa, mecbursan çalışmaya, hayat izin vermezse şımarıklığa erken büyürsün. Onlarınki de o hesap… En büyüğü 22‘sinde… Çocuk olamadan şehit oldular… Hangisi vuruldu ilkin? Kurşun ilk neresine değdi? Üzerlerine şarjörler dolusu mermiler boşalırken akıllarına en son hangi resim düştü acep? Hamallık yaparak okuttuğu kardeşleri mi? Bir haftalık gelinken bıraktığı Ayşe'si mi?Sakat babası mı? Yoksa adını koyup askere geldiği kızı mı? Ne geldi akıllarına en son? Kim bilir şahadet getirebildiler mi? Orada, kanlar içinde delik deşik yatarken uğruna öldüğü bize hakkını helal edebildiler mi? Biz… Biz bir Pazar gecesi o saatte evinde oturup… Olan bitenden habersiz futbol programlarıyla Popstar Alaturka arasında gidip gelenler… Ya da “Ne olacak bu memleketin hali?” diye ahkam kesenler… En çok da pişkin pişkin televizyonda demeç verenler… Utanmadan söz üstüne söz verip, Irak’a bile sözünü geçiremeyenler… İçeride kurt, dışarıda kuzu kesilenler… “Askerlik yan gelip yatma yeri değildir” deyip kendi oğullarını askere göndermeyenler… “Sayın Başkan” a danışmadan tek laf edemeyenler… Nasıl da borçluyuz onlara aldığımız her nefesi… Biz böyle onların haberlerini okuyup devam ederken hayata… Ve daha gazetenin sayfasını çevirdiğimizde unuturken isimlerini, şehit cenazeleri haberlerinin hemen ardından başlayan dizilerle uyuştururken beyinlerimizi… Ve yaşamayı seçmeye hakkı bile olmayan çocukların üzerinden savunurken demokrasiyi… O en büyüğü 22 yaşında, çocuk olmadan şehit düşenler… O kanlar içindeki delik deşik bedenler… Ve bayram sabahları oğulları, babaları yerine soğuk mermer taşları kucaklayacak anneler, çocuklar… Affedebilecek mi bizleri?


(Ben yazmadım, e-postayla geldi.)

Salı, Ekim 09, 2007

Sosyalleştiremediklerimizden misiniz?


Yukarıda logoları gözüken ve ayrıca şu an hatırlamadığım bir çok sosyalleşme/iletişme sitesinde bir adet üyeliğim bulunmakta. Hiç kullanılmıyorlar :) Ordan burdan gelen "arkadaşınız sizi eklemek istiyor" ya da "ekledim seni, haberin olsun" taleplerine ayıp olmasın diye açılmış üyelikler bunlar. Şahsi olarak hiç anlamları yok benim için. Arkadaşlarımla seslerini duyarak iletişmeyi tercih ederim. İş arayışında olmadığım için "business connection" da pek önem taşımıyor. Üyelikler öyle duruyorlar web aleminin bir köşesinde, bazısının şifresini bile hatırlamıyorum.